Onlangs begeleidde ik een groep die heel goed was in het bedenken van oplossingen. Het team was proactief, handelde snel en kreeg zaken gedaan. Niks mis mee, zou je zeggen. Later bleek de drang om te versnellen eigenlijk een vlucht naar voren. Een patroon dat niet leidde tot duurzame resultaten. 'Waarom gebeurt ons dit steeds?', was de vraag.
Interventies als facilitator waren voor mijn opleiding tot teamcoach vaker gericht op het resultaat. Mijn observaties rondom het proces en de dynamiek in teams, bewaarde ik voor de evaluatie met de opdrachtgever. Dit leverde steevast mooie gesprekken op, maar lang niet altijd een vervolg om er ook iets mee te kunnen doen. Vond ik het zelf ook spannend om te vertragen? Misschien wel. Inmiddels hoort het 'real time' vangen en onderzoeken van ineffectieve patronen er helemaal bij.
De bereidheid om de huidige winst van deze patronen te onderzoeken zegt veel over de volwassenheid van teams. Vertragen is ingewikkeld. Echt even stil staan bij ongemak. Daar is lef voor nodig. Toekomstplannen maken is veilig, maar erkennen dat het samen beter kan - en onderzoeken hoe - is andere koek. Dat vraagt om tijd en ruimte.
Wij wensen je een waardevol jaar vol reflectie.
